Καλό Καλοκαίρι από Έλενα Ακρίτα

Γέλασα πολύ μαζί της, όπως πάντα. Σας το αφιερώνω.

Καλό καλοκαίρι κι από μένα

Διάλογος ζευγαριού στον αστερισμό του καύσωνα. Τ κείμενο μου στα Νεα πριν την άδεια μου. Ραντεβού τον Σεπτέμβρη.

Τίτλος: "Υπό σκιάν…"

- Καλώς τον!
- 38 βαθμούς έχει έξω.
- Ναι, το είπανε στις ειδήσεις.
- Αφού το είπανε στις ειδήσεις είναι πιο αξιόπιστο. Το γεγονός ότι εγώ στάζω ολόκληρος μην το λάβεις υπόψη σου.
- Υπό σκιάν.
- Για να μετρήσεις θερμοκρασία υπό σκιάν προϋποτίθεται ότι υπάρχει σκιά. Κι εμένα μόνο σκιά δεν πήρε το μάτι μου.
- Θα πέσει η θερμοκρασία είπε η Χριστίνα Σούζη.
- Θα επηρεάστηκε από το Φουτζίτσου στο στούντιο.
- Έφερες καρπούζι;
- Όχι. Όχι, δεν έφερα καρπούζι. Αυτό που βλέπεις κάτω από τη μασκάλη μου δεν είναι καρπούζι. Είναι ένας τεράστιος όγκος που έβγαλα πριν από τρία τέταρτα.
- Τα νεύρα σου έχεις πάλι;
- Αφού με βλέπεις με ένα αγριευτικό καρπούζι υπό μάλης, τι ρωτάς «έφερες καρπούζι»;
- Είναι καλό;
- Δεν το ρώτησα.
- Θέλω να πω, το χτύπησες;
- Τι να το χτυπήσω; Γιατί να κακοποιήσω ένα καρπούζι;
- Όχι ρωτάω αν του έκανες τουκ τουκ.
- Του έκανα, αλλά έλειπε.
- Εξυπνάδες….
- Έχει άλλες ώρες λειτουργίας το συγκεκριμένο καρπούζι. Πάει με το θερινό ωράριο.
- Αν δεν το χτυπήσεις, πως θα καταλάβεις αν είναι καλό;
- Κι αν το χτυπήσω, πάλι πως θα καταλάβω ότι είναι καλό;
- Από τον ήχο.
- Τι ήχο κάνει το καλό το καρπούζι;
- Υπόκωφο. Νομίζω.
- Και το κακό καρπούζι; Το στριμμένο, το μικρόψυχο, το συμπλεγματικό κάνει άλλο ήχο;
- Όλοι χτυπάνε τα καρπούζια.
- Ναι, όλοι χτυπάνε τα καρπούζια. Και στη λαϊκή όλοι καρπούζια χτυπάγανε. Δεκαπέντε μαλάκες γύρω – τριγύρω χτυπάγανε καρπούζια, τα καρπούζια δεν τους ανοίγανε, κι ο μανάβης έκανε το γέλιο της αρκούδας. Συγγνώμη, αλλά δεν ξεφτιλίζομαι εγώ να προπηλακίζω τα ξένα καρπούζια.
- Την άλλη φορά που αγόρασες ήτανε μάπα το καρπούζι.
- Να πηγαίνεις εσύ. Να τα χτυπάς, να τους μιλάς, να τους πιάνεις κουβέντα, να τα ψυχολογείς και μετά να τα αγοράζεις.
- Να σου κόψω ένα κομμάτι;
- Ρώτα το πρώτα αν δέχεται. Μπορεί να του δημιουργηθεί τραύμα.
- Γιατί είσαι μονίμως τόσο σαρκαστικός;
- Γιατί έχει 38 βαθμούς έξω…
- Ναι, σε είδαμε και με τους 15…
- Υπό σκιάν. Εμένα ούτε «υπό» πήρε το μάτι μου ούτε «σκιάν». Μια άθλια ακακία παρέπαιε απέναντι από τη λαϊκή κι από κάτω συνωστίζονταν καμιά διακοσαριά γυναικόπαιδα. Κάθε κλαρί σαράντα νοματαίοι.
- Απέναντι από τη λαϊκή; Την ξέρω αυτή την ακακία…
- Γι’ αυτό μου είπε να σου δώσω πολλούς χαιρετισμούς.
- Εννοώ την έχω δει…
- Α, δεν έχετε συστηθεί ακόμα.
- Ούτε το στόμα μου δεν μπορώ να ανοίξω σ’ αυτό το σπίτι.
- Απλώς, με εκνευρίζει ο τρόπος που προσωποποιείς τις σχέσεις σου με καρπούζια, με ακακίες, με χλωρίδες, με πανίδες. Την άλλη φορά μιλούσες για τη ντομάτα λες κι ήτανε συγγενής πρώτου βαθμού. Παρ’ ολίγο να πάρουμε τη ντομάτα και να την αρχίσουμε ιδιαίτερα αγγλικά για να έχει εφόδιο μια δεύτερη γλώσσα.
- Κι εγώ ζεσταίνομαι, δεν κάνω έτσι.
- Όλοι ζεσταίνονται. Ακόμα και η Χριστίνα Σούζη.
- Να μπορούσαμε να πάμε ένα ταξίδι…
- Δεν μπορούμε να πάμε ένα ταξίδι.
- Ένα μικρό, καμιά βδομαδούλα.
- Αδύνατον. Έχουμε το δυο παιδιά κι ένα καρπούζι να θρέψουμε…
- Αυτά τα οργανωμένα, τα γκρουπ είναι, λες, πολύ ακριβά;
- Θα ζητήσω προσφορές για τέσσερα άτομα. Αν το καρπούζι ταξιδεύει δωρεάν, κλείσαμε.
- Δεν μπορώ ούτε καν να ονειρεύομαι;
- Με 38 βαθμούς υπό σκιάν;
- Η Νίνα πήγανε Παρίσι – Ντίσνεϊλαντ. Είδανε τον Μίκι, τον Ντόναλντ Ντακ, τον Πλούτο.
- Κι εγώ συνάντησα το Γκούφι στην Πατησίων «μην πας» μου λεει «πεταμένα λεφτά».
- Τουλάχιστον του χρόνου…
- Ίσως. Ίσως του χρόνου…
- Προς το παρόν…
- Κόβουμε το καρπούζι;
- Κάν’ του πρώτα ολική αναισθησία.
Υ.Γ. Ραντεβού τον Σεπτέμβρη.

Έλενα Ακρίτα