Τι σου κάνει ένα άβραστο μακαρόνι!

Σσστ, σήμερα μαθαίνουμε να φτιάχνουμε ξίδι.

Μα γιατί θα ήθελε κάποιος να φτιάξει ξίδι κι όχι να το αγοράσει; Δεν ξέρω να σας δώσω την απάντηση. 
Ίσως γιατί του αρέσει να ταλαιπωρείτε; Ίσως γιατί θέλει να δοκιμάζει και να βάζει τη δική του πινελιά σ' ό,τι φτιάχνει; Ίσως να εμπιστευθώ αυτούς που ήδη έχουν μυηθεί σ' αυτή
τη συνήθεια και μ' επιβεβαιώνουν πως κανένα από τα συμβατικά, εμπορικά ξίδια δεν 
φτάνει σε γεύση αυτό του σπιτικoύ; Εκτός απ' αυτά που η τιμή τους είναι απλησίαστη.

Παλιά το να φτιάξεις ξίδι δεν ήταν και τόσο απλό θέμα. Άσε που οι γνώστες είχαν δημιουργήσει συντεχνίες και κρατούσαν εφτασφράγιστο το μυστικό της κατασκευής του.



Πάντως, ιστορικά στοιχεία αναφέρουν πως οι παραγωγοί στην ουσία, δεν ήξεραν τι προκαλεί οξίνιση (μετατροπή της αλκοόλης σε οξικό οξύ, που δημιουργεί το ξίδι) μέχρι το 1964 που ήρθε ο καλός αυτός άνθρωπος ο Παστέρ και μελέτησε τον ρόλο των ενζύμων και των μικροοργανισμών.
Ανακάλυψε πως αυτή η ζύμωση οφείλεται σ' ένα βακτήριο το Mycoderma aceti, που μεταφέρεται από την αιωρούμενη σκόνη.
Αυτό το βακτήριο και το οξυγόνο του αέρα, η αλκοόλη (το κρασί) μετατρέπεται  σε οξύ. Όσο αυτή η ζύμωση συνεχίζεται, πολλαπλασιάζονται τα βακτήρια και σχηματίζουν έναν λεπτό, λευκό υμένα, που ονομάζεται "μάνα του ξυδιού".

Κάποια γυναίκα που δίνει οδηγίες για την παρασκευή ξιδιού αναφέρει πως αυτή η 
"μάνα του ξιδιού"  μοιάζει με μοσχαρίσιο συκώτι  που επιπλέει στην επιφάνει του ξιδιού.
 Η όψη της είναι άκρως αηδιαστική, όμως απόλυτα χρήσιμη για την παρασκευή του.

Κάτι άλλο που πρέπει να έχουμε υπ' όψιν μας είναι η θερμοκρασία αποθήκευσης για να 
μετατραπεί το κρασί σε ξίδι. Γιατί η θερμοκρασία και το οξυγόνο είναι αυτά που 
συντελούν στην παραγωγή αυτού του υπέροχου υλικού.
Η θερμοκρασία λοιπόν, πρέπει να είναι από 18ο C έως 35ο C.

Να ξέρουμε πως το σπιτικό ξίδι δεν είναι διαυγές. Αυτό όμως σημαίνει πως είναι ζωντανό 
καθώς περιέχει ωφέλιμους μικροοργανισμούς και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως «μάνα», 
«προζύμι» για τα επόμενα σπιτικά ξίδια.

Πάμε να φτιάξουμε το ξίδι μας.
  • Η τοποθέτηση του κρασιού να γίνει σε γυάλινο, πήλινο ή ξύλινο 
δοχείο με πλατύ στόμιο. Το κρασί, ισχυρίζονται οι Έλληνες να είναι ξηρό κόκκινο σε 
αντίθεση με τους ξένους που ισχυρίζονται πως μπορείς να κάνεις ξίδι οποιοδήποτε κρασί
σ' αρέσει.
  • Βάζουμε χλιαρό νερό σε αναλογία ένα προς έξι. Δηλαδή 6 μέρη κρασί και 1 μέρος
νερού. Στο εξωτερικό συνηθίζουν κάποιοι να αραιώνουν το κρασί σε ίδια ποσότητα με
νερό ή αν θέλουν δυνατή γεύση αραιώνουν 2 μέρη κρασιού με 1 μέρος νερού.

  • Ανακατεύουμε καλά. Ρίχνουμε ένα άβραστο μακαρόνι. Μην αρχίσετε τώρα τι τύπο
μακαρονιού να χρησιμοποιήσετε. Οτιδήποτε ζυμαρικό και να έχετε μας κάνει. 
Βάλτε ριγκατόνι για να είναι οπτικά ωραίο.
  • Σκεπάζουμε το δοχείο με ύφασμα γάζα ή τουλπάνι. Το ύφασμα το στερεώνουμε με 
 λάστιχο. Τ' αφήνουμε σε σκοτεινό μέρος ακούνητο κι αμίλητο και περιμένουμε...
Δεν ξεχνάμε η αποθήκευση να γίνει στις προαναφερθείσες θερμοκρασίες και να
περιμένουμε...

Μετά από 4 με 6 εβδομάδες θα είναι έτοιμο το ξίδι αλλιώτικα δοκιμάζουμε και 
περιμένουμε...

Δεν σας θυμίζει τη διαφήμιση με τους καουμπόηδες που προσπαθούσαν να ρίξουν 
φελλούς  μέσα σε παλιά βαρέλια στο Κεντάκι μέχρι να ωριμάσει το ουίσκι;  Ε, αρχίστε 
κι εσείς να σημαδεύετε.

Λένε πως τα φαγητά κι οι σαλάτες που φτιάχνονται μ' αυτό το ξίδι είναι αξεπέραστης 
ευωδιάς και γεύσης!


Κι είναι να μην ξεκινήσει κι αυτό το βίτσιο. Γιατί μετά θα θέλετε να φτιάχνετε ξίδι με δικά 
σας βότανα και φρούτα. Ξέρω εγώ.

Να σας πω τη μαύρη μου αλήθεια, θ' αποπειραθώ να φτιάξω κι εγώ ένα, έτσι για το καλό. 

Καλή μας επιτυχία!


Πηγή φωτογραφίας: www.styleathome.com

Σχόλια