Απολογία Σωκράτη σε σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη

Πρέπει να χουν περάσει οκτώ χρόνια απ' το περιστατικό που θα σας αφηγηθώ. Ακόμα έμενα στην Αθήνα. Ούτε που είχε περάσει από το μυαλό μου πως θα βρισκόμουν τόσο μακρυά από την πόλη που λάτρευα.
Πρέπει να 'ταν οι πρώτες μέρες της άνοιξης έτσι αποζήτησα μετά την δουλειά να πιω έναν καφέ στον "Γλυκύ", γνωστό καφενεδάκι της Πλάκας.

Ήθελα ερημιά. Να μη μιλάω και να μη σκέφτομαι μέχρι την ώρα που θα συναντιόμουν με τον άντρα μου. Εκεί που ησύχαζα, ήρθαν και κάθισαν, κάποια τραπεζάκια μακριά μου, κάποιοι νέοι κι ένας κύριος. Δεν έδωσα σημασία.
Άρχισαν να μιλούν χαμηλόφωνα. Μιλούσαν σε μια ξεχασμένη γλώσσα. Δεν ξέρω γιατί δεν άκουγα εξάλλου τι έλεγαν, μα όλο αυτό που γινόταν μου 'βγαζε μια ευγένεια.
Ήταν τόσο όμορφες οι λέξεις που χρησιμοποιούσαν, να φανταστείτε διαφωνούσαν, αν θυμάμαι καλά, μα αυτό δεν είχε καμία σημασία.
 Έπιασα τον εαυτό μου να πηγαίνει προς τα πίσω την καρέκλα που καθόμουν, γιατί ήθελα ν' ακούω αυτούς τους ήχους. Τους αποζητούσα μετά από τόση βλακεία που είχα εισπράξει πάνω από οκτώ ώρες εργασίας σ' ένα ηλίθιο γραφείο.
Τι ωραία που μιλάνε αυτοί οι άνθρωποι. Καταλάβαινα πως ο κύριος διατηρούσε αυτό το επίπεδο ομιλίας, αλλά είχε γίνει "κτήμα" και στους νέους. Συγγνώμη αλλά δεν άντεξα και γύρισα να δω τα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων. Εκεί αναγνώρισα τον κύριο. Ήταν ο σκηνοθέτης μας Δήμος Αβδελιώδης και σίγουρα κάποιοι μαθητές του.
Εκεί σκέφτηκα πως αξίζει να μάθει κανείς να μιλά την γλώσσα του μόνο και μόνο γι' αυτήν την ομορφιά που προσφέρει στον νου, στην καρδιά και στο σώμα. Κι είμαι σίγουρη πως αυτό πρέπει να συμβαίνει σ' όλες τις γλώσσες του κόσμου όταν τις μιλούν σωστά οι άνθρωποι.

Για να μη μακρηγορώ όμως, είδα εντελώς τυχαία προ ημερών στην ΕΡΤ, τον Δήμο Αβδελιώδη να παρουσιάζει τη νέα του θεατρική δουλειά. "Απολογία Σωκράτη" η οποία, για πρώτη φορά στην ιστορία του θεάτρου, παρουσιάζεται στην αρχαία ελληνική γλώσσα, έτσι όπως την κατέγραψε ο Πλάτωνας.
Στην αρχή ο σκηνοθέτης είχε αυτό το λιτό, απλό, λακωνικό ύφος. Με το τσιγκέλι τού 'βγαζαν τις απαντήσεις οι δημοσιογράφοι μέχρι που έγινε χείμαρρος. Η γλώσσα του πάντα ευγενική και ουσιώδης. Δεν θα ξεχάσω τους δημοσιογράφους που είχαν μείνει για μερικά δευτερόλεπτα άλαλοι. Αχ, καλά να πάθετε παλιοβιαστικοί.

Υπάρχουν υπέρτιτλοι με την ακριβή μετάφραση, αν και δε χρειάζεται, όπως συμβουλεύει ο σκηνοθέτης. Α, και για πρώτη φορά μιλούν οι ηθοποιοί φυσιολογικά. Χωρίς εκείνα τα βαρύγδουπα και μακρόσυρτα, Ωιμέ που χρησιμοποιούν στις τραγωδίες. Πάντα το 'χα απορία γιατί μίλαγαν έτσι οι ηθοποιοί μας.
" Ήταν έξυπνοι άνθρωποι. Αποκλείεται να μίλαγαν έτσι". Αν σας μεταφέρω σωστά τα λεγόμενα του κυρίου Αβδελιώδη. 

Όσοι δείτε την παράσταση γράψτε μου εντυπώσεις. Είμαι πολύ περίεργη αλλά και σίγουρη για το αποτέλεσμα.

Ελπίζω να μη σας ζάλισα...

Την φωτογραφία την πήρα από: www.naftemporiki.gr