Ασπάλαθος, μ' αυτό χτυπούσαν και τιμωρούσαν τους τυράννους στον Άδη.

Είναι απίστευτη η μυρωδιά του. Είναι απίστευτη η χαρά που προσφέρει και μόνο που το βλέπεις. Είναι το πρώτο πράγμα που ανθίζει στον ελαιώνα. Μη μου το μπερδεύεται με το σπάρτο, ο ασπάλαθος έχει αγκαθάρες! 

Ακόμα εμείς οι ταπεινοί δεν γνωρίζουμε τις κρυφές του ιδιότητες,  οι κατσίκες όμως ξετρελαίνονται μ' αυτό, κάτι περισσότερο θα ξέρουν...

Απολαύστε το άρθρο που ακολουθεί από το ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ά εμπεριστατωμένο blog του kentromeletisarxaiasthourias.wordpress.com.

Το ανακάλυψα εντελώς τυχαία όταν έψαχνα να βρω πληροφορίες γι' αυτό το βότανο με τον γνωστό τρόπο της google που σας εξηγούσα σε παλαιότερη ανάρτησή μου ΕΔΩ.

Δεν έχει πολύ ωραίο όνομα; Ασπάλαθος

Calicotome villosa, Ασπάλαθος

Απριλίου 11, 2013 από ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΛΕΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΘΟΥΡΙΑΣ

Calycotome villosa ασπάλαθος αρχαια θουρια 6 μάρτη 2013

Calycotome villosa ασπάλαθος αρχαια θουρια 6 μάρτη 2013

Ο ασπάλαθος (επιστημονική ονομάσια: Calycotome villosa, Καλυκοτόμη η εριότριχος) είναι φυτό της μεσογειακής χλωρίδας που ανήκει στην οικογένεια των Χεδρωπών, στα ψυχανθή. Είναι ένας πολυετής αγκαθωτός θάμνος με ύψος μέχρι 1,5 με 2 μέτρα. Ανθίζει στις αρχές τις άνοιξης και τα άνθη του έχουν έντονο κίτρινο χρώμα και χαρακτηριστική οσμή. Αναπτύσσονται σε δέσμες ή βότρεις των 2 με 15 ανθών. Ο καρπός του είναι μικρός χεδρωπός και καλυμμένος γκριζόχρωμες τρίχες. Ο καρπός του τρώγεται από κατσίκες. Όταν οι βλαστοί ξεραθούν το καλοκαίρι μετατρέπονται σε σκληρά αγκάθια. Φύεται σε θαμνώνες σε ξηρές περιοχές με χαμηλό υψόμετρο.

Ο ασπάλαθος είναι επίσης γνωστός με τα ονόματα σπαλάχτρι, σπαλάθρι και ασφάλαθος. Το όνομα ασπάλαθος είναι αρχαίο και με αυτό περιγράφεται το φυτό από το Διοσκουρίδη. Θεωρείται ότι το όνομα προέρχεται γλωσσολικά από κάποια άγνωστη προϊστορική γλώσσα της Μεσογείου. Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι με τους ασπαλάθους χτυπούσαν και τιμωρούσαν του τυράννους στον Άδη.

Βικιπαιδεια

«Επι Ασπαλάθων ..»
Το τελευταίο ποίημα του Σεφέρη (31/3/1971)βασίζεται σε μία περικοπή του Πλάτωνα που αναφέρεται στην τιμωρία του τυράννου Αρδιαίου . Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Το Βήμα», στις 23.9.71, τρεις μέρες δηλαδή μετά το θάνατο του ποιητή, και προκάλεσε μεγάλο πονοκέφαλο στην Χούντα, διότι , πέρα από τον προφανή συμβολισμό του για το αναπόδραστο τέλος όλων των δικτατορικών καθεστώτων, σηματοδοτούσε και μια ανοιχτή πρόκληση για αντίσταση εναντίον του καθεστώτος της δικτατορίας.

«-Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες το κόκκινο χώμα και οι
ασπάλαθοι,
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες , χορδές άρπας αντηχούν ακόμη ..
Γαλήνη
– Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδίαιο εκείνον;
Μια λέξη στου Πλάτωνα θαρρώ, χαμένη στου μυαλού μου τα αυλάκια,
το όνομα του κίτρινου θάμνου δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή :
«τον έδεσαν χειροπόδαρα» μας λέει «τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν τον έσυραν
παράμερα τον κατεξέσκισαν απάνω στους αγκαθερούς ασπαλάθους και πήγαν και τον
πέταξαν στα Τάρταρα κουρέλι» .
Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος .»

Άνυδρος τόπος

ΕΔΩΔΙΜΟΤΗΤΑ: Άγνωστη

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ:

Μολονότι πολύ πρόσφατα απεμονώθηκαν 2 νέα φλαβονοειδή από τα λουλούδια του φυτού (Dipartimento di Chimica Bioorganica e Biofarmacia, Università di Pisa)  δεν έχουν γίνει τα απαραίτητα πειράματα που να τεκμηριώνουν τις αντιοξειδωτικές  και αντικαρκινικές ιδιότητες του φυτού