Όχι άλλη θαμπάδα!

Μέσα σ' ένα ποτηράκι του κρασιού φιλοξενήθηκαν για μέρες κάτι λεβάντες & δενδρολίβανα. Ξεχάστηκα όμως και νεράκι ενώ τους άλλαζα δεν έβλεπα πως μια επίμονη καφετιά θαμπάδα σαν σκουριά έμενε πάνω στο γυαλί.

Σήμερα οι λεβάντες και τα δενδρολίβανα πήγανε στο κομπόστ κι εγώ έμεινα να τρίβω αυτή τη σκούρα θαμπάδα που δεν ήθελε ν' αποχωριστεί το ποτήρι μου.


Μετά από ψάξιμο ήρθε ο  spirossoulis.com να με ξεαγχώσει. 

Μέτρησα πόσο ξύδι χωρά το ποτήρι του κρασιού μου και το' βαλα σ' ένα μπρίκι να βράσει.
Μ' αυτό το βραστό ξύδι γέμισα το θαμπό μου ποτήρι. Για να μην σπάσει το γυαλί από τη
διαφορά θερμοκρασίας έβαλα το κουταλάκι (κι άλλο κόλπο) που βλέπετε στη φωτογραφία.
Το άφησα και πήγα να τελειώσω κάτι άλλες δουλειές που είχα αφήσει στη μέση.

Όταν γύρισα, το ξύδι είχε ήδη παγώσει. Έτριψα το ποτήρι με απορρυπαντικό πιάτων 
κι επιτέλους η σκουριά- θαμπάδα εξαφανίστηκε.

Σιγά μην φοβόμουν να σας δείξω το ποτήρι μου από κοντά

Ό,τι ακούμπησε το ξύδι έλαμψε. Το μπρίκι, το κουταλάκι κι εμένα μαζί!

Σήμερα Παρασκευή ελπίζω να μην σας έβαλα σε σκέψεις για καθάρισμα του σπιτιού.
Μετά τη δουλειά, σας θέλω έτοιμες για ξεκούραστες, γλυκές κι εποικοδομητικές σκέψεις.

Μακάρι να μπορούσατε να βλέπατε κι εσείς μαζί μου αυτή τη στιγμή το ηλιοβασίλεμα από τη Σαμοθράκη.