Όλα όσα πρέπει να ξέρουμε για τα καρότα

Το κείμενο που θα διαβάσετε είναι «δανεισμένο» από το www.sintagespareas.gr. 

Περιέχει αρκετές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Διαβάστε το.

φω/φία από το άγριο καρότο

Πηγή φωτ/φίας: commons.wikimedia.or

Γράφτηκε από τον/την _Ratatouille_

Το καρότο είναι φυτό μονοετές ή διετές και ανήκει στο γένος Δαύκος της οικογένειας των Σκιαδανθών.

Ιστορία:

Προέρχεται από το Αφγανιστάν και τις γύρω περιοχές, ενώ ήταν γνωστό φαρμακευτικό φυτό στην Αρχαία Ελλάδα με το όνομα Σταφλίνος. Στην Ευρώπη η καλλιέργεια του ξεκίνησε το 13ο αιώνα και ήταν χρώματος μοβ, εξαιτίας κάποιων χρωστικών που περιείχε.
Κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι πιλότοι κατανάλωναν μεγάλες ποσότητες καρότων για να βοηθηθεί και ενισχυθεί η όρασή τους, ειδικά κατά τη διάρκεια της νύχτας. Η βιταμίνη Α', βοηθά στην όραση, με το να σχηματίζει μια πορφυρή μάζα που χρειάζονται τα μάτια για να μπορούν να διακρίνουν σε χαμηλό φωτισμό. Γι' αυτό και έχει παρατηρηθεί ότι άτομα με χαμηλά επίπεδα βιταμίνης-Α συνήθως έχουν προβλήματα όρασης τα βράδια, είτε δυσκολίες στην οδήγηση ή δυσκολίες στο να βρουν κάθισμα σε ένα ημισκοτεινό χώρο όπως θεάτρων και κινηματογράφων.

Δομή/ Ποικιλίες:

Η ρίζα του είναι σαρκώδης με κωνικό μακρύ σχήμα και χρώμα πορτοκαλί, κίτρινο ή λευκό ανάλογα με την ποικιλία. Οι διάφορες ποικιλίες καρότου διακρίνονται από διαφορές στο σχήμα, το χρώμα και το μήκος της ρίζας. Τα φύλλα βγαίνουν από τη κορυφή της ρίζας και έχουν μακρύ μίσχο. Τη δεύτερη χρονιά αναπτύσσονται τα άνθη που είναι λευκά, κιτρινωπά ή ρόδινα.
Καλλιέργεια:
Καλλιεργείται για τη σαρκώδη ρίζα του σε όλες τις Εύκρατες περιοχές, κυρίως το χειμώνα με ιδανική θερμοκρασία τους 15–18 βαθμούς. Προτιμά τα εδάφη με άφθονη υγρασία και καλά στραγγιζόμενα.
Η αναπαραγωγή γίνεται με σπορά και τα φυτάρια αναπτύσσονται με αργό ρυθμό. Η συγκομιδή γίνεται 3-4 μήνες μετά τη σπορά και στο εμπόριο διατίθεται συνήθως χωρίς το φύλλωμα, γιατί έτσι διατηρείται περισσότερο.
Στην Ελλάδα καλλιεργείται κυρίως στη Μακεδονία και τη Στερεά και η βασική ποικιλία είναι αυτή της «Αιγίνης», με κωνική ρίζα μεγάλου μεγέθους και πορτοκαλί χρώμα.

Το καρότο ως τροφή:

Το καρότο τρώγεται ωμό είτε σκέτο, είτε σε σαλάτες(κυρίως συνοδεύοντας το λάχανο), ή σαν τουρσί ή μαγειρεμένο (θεωρείται βασικό συστατικό στη φασολάδα, ενώ ταιριάζει πολύ καλά και με τον αρακά). Είναι μία εξαιρετική τροφή για τον οργανισμό αφού είναι πλούσιο σε βιταμίνη Α και έχει αρκετή ποσότητα από βιταμίνες Β1, Β2 καθώς και νιασίνη.
Θρεπτικές Αξίες:
Περιέχει τεράστιες ποσότητες καροτενοειδών  ουσιών, οι οποίες έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση και βιταμίνες Α και C.  Συνιστάται η πολύ καλή πλύση τους, εξαιτίας των πολλών φυτοφαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην καλλιέργειά τους. Προτιμήστε το φρέσκο καρότο και μάλιστα τον χυμό του (για τις ίνες) αλλά και το βρασμένο (για τα ιχνοστοιχεία του).
Τα καρότα περιέχουν μεγάλες ποσότητες του αντιοξειδωτικού * Β-Καροτίνη, που βελτιώνει την όραση στο σκοτάδι και προφυλάσσει από καρδιακές παθήσεις, καρκίνο και εκφυλισμό της κηλίδας του αμφιβληστροειδούς (της σημαντικότερης αιτίας που προκαλεί τύφλωση στα ηλικιωμένα άτομα).

Υγεία/ Συμβουλές:

Υπάρχουν πολλές έγκυρες επιστημονικές έρευνες που έχουν αποδείξει ότι το καρότο, ωμό ή βρασμένο, λόγω της μεγάλης του περιεκτικότητας σε καροτένια και φυτικές ίνες, έχει την ιδιότητα να δεσμεύει και να συμπαρασύρει μέσω του εντέρου τη χοληστερίνη που περιέχεται στις τροφές, εμποδίζοντας έτσι την απορρόφησή της από τον οργανισμό. Σε μια έρευνα, μάλιστα, που έγινε πρόσφατα στη Σκοτία, βρέθηκε ότι οι άνθρωποι που κατανάλωναν 200 γρ.  ωμό καρότο επί τρεις εβδομάδες έριξαν τη χοληστερίνη τους κατά 11%. Αν, λοιπόν, έχετε πρόβλημα χοληστεριναιμίας, τρώτε καθημερινά όσο περισσότερα καρότα μπορείτε.
Αφαιρέστε την πρασινάδα από τα καρότα πριν τα τοποθετήσετε στο ψυγείο, ώστε να μην απορροφήσει τα θρεπτικά συστατικά από την ρίζα. Εάν τα στύψετε ή τα μαγειρέψετε ελαφρά εξασφαλίζετε την απελευθέρωση της μέγιστης δυνατής ποσότητας Β-Καροτίνης, Φάτε τα με λίγο λίπος για να ενισχύσετε την απορρόφηση από τον οργανισμό σας.
Είναι πολύ καλύτερο το να μαγειρεύουμε τα φρέσκα μικρά καρότα στον ατμό, ενώ τα μεγαλύτερα τα βράζουμε σε αλατισμένο νερό. Εκτός από βραστό βέβαια, το καρότο καταναλώνεται και ωμό σε ανάμικτες σαλάτες, ή και μόνο του με λίγο λεμόνι και λάδι ελιάς. Έχει αποδειχθεί μάλιστα ότι το λάδι της ελιάς επιταχύνει την απορρόφηση των περισσοτέρων βιταμινών του καρότου και έτσι θα είναι καλό στην ωμή καροτοσαλάτα να υπάρχει (έστω και λίγο) λάδι ελιάς.

Εάν υπάρχει στην κουζίνα μας αποχυμωτής, τότε μπορούμε να χρησιμοποιούμε συχνά τον χυμό του καρότου (σε μικρές ποσότητες κάθε φορά, όπως είναι το ποτηράκι του κρασιού), για διάφορες ασθένειες.

Μπορούμε λοιπόν στην αναιμία να χρησιμοποιήσουμε ένα ποτήρι χυμό καρότο και παντζάρι (μισό - μισό), με μία πρέζα κύμινο, δύο φορές την ημέρα σε άδειο στομάχι. Σε αιμορροΐδες σε ένα ποτήρι χυμό καρότο προσθέτουμε λίγο χυμό μαϊντανού και το πίνουμε δύο φορές την ημέρα, ενώ σε περιπτώσεις δυσπεψίας, δίνουμε λίγο χυμό καρότο με λίγη σκόνη ginger.

Πηγές:

• http://el.wikipedia.org/
• http://www.vita.gr/html/ent/936/ent.3936.asp
• http://omofagia. forumup.gr/about160-omofagia.html
• http://gym-n-zichn.ser.sch.gr/fruta/sistatika.htm
• http://www.ayurvedaingreece.gr
• http://www.kansan.com/stories/2007/aug/30/notsocommon_knowledge/
• http://www.geocities.com/anagnostouste/karota.html
• http://www.dromeasclub.gr/Index.asp?C=56&A=3317

Και τώρα...

αλίσκομαι ρ. αμεταβ. (αρχαιοπρ.) κυριεύομαι (βλ. κ. λ. εάλω).

[ΕΤΥΜ. < αρχ. αλίσκομαι < Φαλ-ίσκ-ομαι < Ι.Ε. *(s)wel- « παίρνω, αρπάζω». πβ. γοτθ. -wil-wan «αρπάζω», λατ. vello (*vel-no) «ξεριζώνω», vol-nus «τραύμα», γερ.Wal-statt «πεδίο μάχης» κ.α. Ομόρρ. αρχ. εάλων (<*η - Fάλ-ων) «αλώθηκα, κυριεύθηκα», είλωτες (<*ε-Fέλωτες), ουλή (<*Fολ-νή/ Fολ-σή) κ.α. Το δασύ πνεύμα στη λ. αλίσκομαι πιθ. κατ' αναλογίαν προς τα αρχ. αιρείν και ελείν].