Καλλιρρόη Παρρέν, η πρώτη Ελληνίδα Φεμινίστρια
Δεν σας κρύβω πως αν δεν έπεφτε εντελώς τυχαία στα χέρια μου αυτή η είδηση, της πρώτης Ελληνίδας φεμινίστριας, ποτέ δεν θα τη μάθαινα ή ακόμα χειρότερα, ποτέ δεν θ' αναρωτιόμουν γι' αυτήν κι ας είμαι γυναίκα...
Ποτέ δεν είναι αργά θα πει κανείς, για γνώση...
Ελάτε να μάθουμε μαζί γι' αυτήν την Καλλιρρόη Παρρέν. Την πρώτη Ελληνίδα φεμινίστρια, την πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφο κι εκδότρια εφημερίδας.
Άραγε μπήκε ποτέ ως ερώτηση στα τεστ που δίνουν οι δημοσιογράφοι μας για την ΕΣΗΕΑ;
Ποτέ δεν είναι αργά θα πει κανείς, για γνώση...
Ελάτε να μάθουμε μαζί γι' αυτήν την Καλλιρρόη Παρρέν. Την πρώτη Ελληνίδα φεμινίστρια, την πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφο κι εκδότρια εφημερίδας.
Άραγε μπήκε ποτέ ως ερώτηση στα τεστ που δίνουν οι δημοσιογράφοι μας για την ΕΣΗΕΑ;
 |
| Πηγή φωτ/φίας: www.lykeioellinidonrethymno.com |
Η Καλλιρρόη Παρρέν γεννήθηκε το 1861 στα Πλατάνια Αμαρίου, στο Ρέθυμνο της Κρήτης. Έξι χρονών έρχεται στην Αθήνα μαζί με τον πατέρα της Στυλιανό Σιγανό, πρόεδρο της Επιτροπής Κρητών Προσφύγων.
Η μικρή Καλλιρρόη περνά τα σχολικά της χρόνια στη Σχολή Σουρμελή στον Πειραιά, μετά στη γαλλική Σχολή Καλογραιών και τέλος αποφοιτά από το Αρσάκειο με βαθμό «άριστα».
Μετά την αποφοίτησή της, γίνεται διευθύντρια για δύο χρόνια, στο παρθεναγωγείο της ελληνικής κοινότητας στην Οδησσό.
Επιστρέφει στην Αθήνα και παντρεύεται τον γαλλο - αγγλικής καταγωγής δημοσιογράφο από την Κωνσταντινούπολη και ιδρυτή του Αθηναϊκού Πρακτορείου, Ιωάννη Παρρέν.
Γνωρίζει σπουδαίες προσωπικότητες και ξεκινά να ενημερώνεται ακατάπαυστα πάνω σε πνευματικά, πολιτικά και κοινωνικά θέματα της εποχής. «Παρακολουθούσα τας συζητήσεις των δημοσιογράφων και σιγά σιγά εξύπνησε μέσα μου και πάλιν ο πόθος να γράψω, όπως αυτοί, όχι μόνον για τον εαυτόν μου αλλά και για τους άλλους» θα δηλώσει.
Στις 8 Μαρτίου του 1887 αποφασίζει να εκδώσει την εβδομαδιαία εφημερίδα «Εφημερίς των Κυριών» με το ψευδώνυμο Εύα Πρενάρ (αναγραμματισμός του επιθέτου της). Είναι το πρώτο γυναικείο έντυπο της Ελλάδας!
Φυσικά οι πρώτες αντιδράσεις ήταν αρνητικές έως χλευαστικές. Ο Εμμανουήλ Ροΐδης υποστηρίζει πως οι γυναίκες που εξασκούν «ανδρικά» επαγγέλματα (γιατρός ή δικηγόρος) αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας γιατί μόνο δυο επαγγέλματα αρμόζουν σ' αυτές, της νοικοκυράς και της εταίρας.
Η απάντηση απ' τις στήλες της εφημερίδας ήταν άμεση. Η Παρρέν τον κατηγορεί πως δημοσιεύει στις εφημερίδες τ' απομεινάρια τής πνευματικής του παραγωγής. Τον περιγράφει ως φύλακα άγγελο του παλαιού καθεστώτος. Θεωρεί ότι ο τύπος της γυναίκας που περιγράφει στο άρθρο του είναι ανύπαρκτος, οι απόψεις του αναχρονιστικές και πως δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος τής γράφει «Η συντροφιά σου είναι πολύτιμη. Το ήθος σου, η τόλμη και η γραφή σου θαύμα. Εύγε σου Δέσποινα της φιλαλληλίας και της προόδου. Στηρίζω τους αγώνες σου, των γυναικών τούς αγώνες με όλη μου τη δύναμη».
Ο Κωστής Παλαμάς τής αφιερώνει ποίημα «Χαίρε γυναίκα/ εσύ Αθηνά, Μαρία, Ελένη, Εύα/ να η ώρα σου!/ Τα ωραία σου φτερά δοκίμασε κι ανέβα/ και καθώς είσαι ανάλαφρη/ και πια δεν είσαι σκλάβα/ προς τη μελλούμενη αγία γη πρωτύτερα/ εσύ τράβα/ κι ετοίμασε τη νέα ζωή,/ μιας νέας χαράς/ υφάντρα/ και ύστερα αγκάλιασε, ύψωσε και φέρε εκεί/ τον άντρα/και πλάσε τον Πρωτοπλάστη».
Η εφημερίδα όπως καταλαβαίνετε βρίσκει μεγάλη ανταπόκριση. Το 1892 φτάνει
να πουλά 5.000 αντίτυπα εντός κι εκτός Ελλάδος.
Ως στόχο έχει την πνευματική και κοινωνική ανύψωση της γυναίκας με την
παροχή δικαιωμάτων στην εκπαίδευση και την εργασία.
Οι γυναίκες αρθρογράφοι απαιτούσαν μεταξύ άλλων, να επιτραπεί η είσοδος
των γυναικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση- αίτημα που ικανοποιείται
σχετικά γρήγορα από την τότε κυβέρνηση- και να δοθεί το δικαίωμα
ψήφου στις γυναίκες που θα γίνει πραγματικότητα στις 28 Μαΐου 1952.
Η Καλλιρρόη Παρρέν δεν σταματά πουθενά!
Στο έντυπο της οφείλεται η ίδρυση «Σχολή της Κυριακής των Απόρων
Γυναικών και Κορασίων» με σκοπό «την παροχή ηθικής προστασίας
και περιθάλψεως των υπηρετριών και εργατίδων, αίτινες στερούνται
εργασίας και ευρίσκονται μακράν των γονέων και συγγενών των»
το «Άσυλον της Αγίας Αικατερίνης», το «Άσυλον των Ανιάτων»
τον «Πατριωτικό Σύνδεσμο», την
«Ένωσιν υπέρ της Χειραφετήσεως των Γυναικών»
την «Ένωσις των Ελληνίδων».
Η κυκλοφορία της εφημερίδας, εκδίδεται δύο φορές τον μήνα, πού να
προλάβει η γυναίκα με τόσα τρεχάματα για 31 χρόνια μέχρι τη σύλληψη
και την εξορία της στην Ύδρα το 1917.
Σας κούρασα το ξέρω όμως αξίζει νομίζω να μνημονεύει κανείς μια τέτοια προσωπικότητα.
Το 1911 δημιουργείται το γνωστό σε όλους μας «Λύκειο των Ελληνίδων»
όπου γίνεται η καταγραφή, διδασκαλία και παρουσίαση παραδοσιακών
χορών.
Αφήνει πλούσιο συγγραφικό έργο, κάποια απ' αυτά είναι: «Ιστορία της
γυναικός» (τρίτομο), «Η χειραφετημένη» (μεταφράστηκε στα γαλλικά),
«Το νέον συμβόλαιον» (μεταφράστηκε στα γαλλικά), το τρίπρακτο δράμα
«Η νέα γυναίκα», το οποίο παίχθηκε από τη Μαρίκα Κοτοπούλη.
Έχει τιμηθεί με το «Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Γεωργίου Β΄».
Στις 15 Ιανουαρίου, σαν σήμερα, το 1940, φεύγει απ' τη ζωή.
Το έργο της αναγνωρίστηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Τοποθετείται η
προτομή της στο Α΄Νεκροταφείο Αθηνών το 1992 ως φόρος τιμής στη
μνήμη της.
Η τελευταία της δήλωση: «Είμαι ευτυχής και ήσυχη πλέον μπορώ να
αναπαυθώ, εφ’ όσον αισθάνομαι ότι αφήνω μίαν ανθηράν βλάστησιν
της σποράς, την οποίαν εμείς, αι ολίγαι πρωτοπόροι, εσπείραμεν εις την
τότε άγονον και πετρώδη γην και είμαι βεβαία ότι από σας, καλαί μου
συνεργάτιδες, θα δημιουργηθή η τελεία γυναίκα της αύριον».
Πληροφορίες για αυτή την ανάρτηση πήρα από www.kirkinews.gr
και tvxs.gr. Στο τελευταίο site δε, αναφέρεται πως αν θέλει κάποιος
να διαβάσει χειρόγραφα της εφημερίδας «Εφημερίς των Κυριών»,
καθώς και το συγγραφικό έργο της Καλλιρρόης Παρρέν μπορεί να
επισκεφτεί τις ιστοσελίδες:
Συγγνώμη αν σας κούρασα, αλλά Κυριακή σήμερα, είπα θα' χετε
λίγο χρόνο
παραπάνω για διάβασμα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου